Hoed en de Rand maakt programma’s waarin het duo eigen liedjes en op muziek gezette gedichten, meestal tweestemmig zingt. Peter speelt daarbij gitaar, Jelle accordeon. De liedjes zijn divers en variëren van weemoedig-romantische liefdesliedjes tot protestliedjes, van liedjes over het water tot liedjes over school. Het zijn nu eens verstilde luisterliedjes, dan weer zeemansachtige drinkliedjes en verder alles wat daar tussen zit.
De mannen van Hoed en de Rand zijn nogal gek op poëzie. Hun eigen teksten zijn dan ook vaak poëtisch. Daarnaast zingen ze door hen op muziek gezette teksten van een aantal meer of minder bekende dichters. Zo wordt een gedicht een soort liedje.
Met die liedjes en gedichten maakt Hoed en de Rand programma’s, meestal rond een bepaald thema. In verbindende teksten leveren Peter en Jelle commentaar op de poëzie, ze leggen uit wat ze mooi vinden, waardoor ze ontroerd worden, waar ze om moeten lachen. Ze vertellen hoe ze van het ene gedicht op het andere komen. Daarbij zijn soms heel klassieke gedichten, maar ook gedichten die veel minder bekend zijn. Regelmatig zingen ze tussen die gedichten door eigen teksten of spelen ze een programma dat grotendeels uit eigen liedje bestaat.
Hoed en de Rand heeft een algemeen poëzieprogramma’s (Zwervers), een programma waarin water centraal staat (de zee, het IJsselmeer: Zee van verlangen) en maakte diverse programma’s rond de thema’s van de Boekenweek of Gedichtendag/Poëzieweek).